”Ik zou zo graag eens hardlopen/zwemmen/een flinke wandeling maken, maar vanwege mijn [chronische aandoening] zou ik dat nooit kunnen..”
Omdat ik in mijn werk altijd met mensen in aanraking kom die dingen niet kunnen, hoor ik dit aardig vaak voorbij komen. En ik snap het helemaal! Zelf heb ik dit ook maar al te vaak gezegd. Het was geen excuus, want we weten dat die pijn er toch echt is. Meer een slecht vertrouwen in mijn eigen lichaam, want op dat moment was ik er echt van overtuigd dat mijn lichaam datgene niet zo kunnen, door de fibromyalgie.
Zoals een negatief zelfbeeld vaak gebruikt wordt om de tevredenheid over ons uiterlijk in een negatieve manier weer te geven, kan dit wat mij betreft ook voor het fysieke gebruikt worden. Heel grof gezegd vond mijn lichaam een aantal jaar geleden maar zwak. Ik had op dat gebied totaal geen zelfvertrouwen. Als we kijken naar wat ik toen deed was het allemaal minimaal, omdat ik dacht dat vanwege de fibromyalgie ‘te moeten’. Zo jammer is dat, wat het blijkt helemaal niet nodig te zijn.
Wat doe je bij weinig vertrouwen in je lichaam?
Aan de ene kant is het belangrijk om rekening te houden met een aandoening, maar aan de andere kant wil je ook zo leuk en zorgeloos mogelijk leven. Ergens daartussen in zal je een balans moeten vinden. Te veel doen kan schadelijk zijn voor je gezondheid, maar te weinig doen is wat mij betreft net zo schadelijk. Maar dan voor de geestelijke gezondheid.
Ergens tijdens het proberen te herpakken van de dingen die ik leuk vond, ondervond ik dat ik daar ook weer positieve energie van kreeg, maar nog belangrijker: ik zag dat mijn lichaam helemaal niet zo zwak was. Mijn brein wel. Vandaar dat waarschijnlijk toch ook de psychische kant zo veel bij chronische aandoeningen komt kijken.
Maar goed, door kleine positieve momentjes (zo klein dat ik achteraf niet eens meer kan terughalen wat dit is geweest) heb ik ondervonden dat mijn lichaam, ondanks fibromyalgie, best nog wat aan kan. Wat er eigenlijk is gebeurt is dat ik op dat gebied dus gewoon meer zelfvertrouwen heb gekregen. Even heel simpel gezegd.
Voor dit fenomeen is er een hele mooie term, namelijk self efficacy. Iets wat ik heel interessant ben gaan vinden. En iets wat jou misschien ook wel zou kunnen helpen! Mocht je er wat meer over willen weten dan zou ik hier beginnen met lezen.
Ik ben benieuwd: wie kent deze term al?
Wil je meer volgen over mijn leven met fibromyalgie? Bekijk dan mijn instagram Fibromyalgie en Fit
Liefs, Ise
Leuk artikel en zeker waar! Ook tof dat je self-efficacy aanhaalt, als psycholoog weet ik hoe belangrijk dit is.
Alleen met het stukje “maar te weinig doen is wat mij betreft net zo schadelijk. Maar dan voor de geestelijke gezondheid.” ben ik het niet helemaal eens in de zin van dat het niet compleet is.
Uit heel veel studies is gebleken dat te weinig doen net zo schadelijk is als overexertion voor je mentale gezondheid zeker maar ook voor je fysieke gezondheid: je spieren verslappen, je lijf is niks meer gewend en daardoor kan je in een neerwaartse spiraal terecht komen.
Dit wou ik nog even toevoegen, juist omdat ik het een goed stuk vind en het tof vind dat je ook aandacht besteed aan het mentale. Ga zo door!
Bedankt voor je reactie Ann. Leuk om te zien dat je het zo goed hebt gelezen! Aanvullingen zijn zeker welkom, dank je wel 🙂
Wat herkenbaar zeg! Ik heb ook lang weinig durven doen vanwege de angst dat klachten erger zouden worden. Echter merk ik nu dat dat vertrouwen in m’n lichaam juist groeit door dingen te ondernemen en te ervaren. En hierdoor leer je ook je eigenlichaam veel beter kennen. ☺️
Precies, goed gevoel geeft dat he!